« Powrót do listy modeli
Ostatnio edytowane: 02.05.2017
Produkowany od 1985 do końca 1994 r.
Telefon posiadał nowoczesny design umożliwiający zarówno powieszenie na ścianie jak i pracę na biurku. W tym celu tarcza numerowa lub klawiatura mogła być obrócona o 180°. Do montażu na ścianie dołączany był specjalny wspornik, który posiadał też uchwyt do zawieszenia słuchawki. Unikatowym wzorem cechowała się również tarcza, takiego rozwiązania nie widzieliśmy w żadnym innym telefonie na świecie. Po raz pierwszy zastosowano przełącznik obwodów w postaci mikrostyku.
Istniały różne wersje w zależności od:
- zastosowanego dzwonka: mechaniczny (miniaturowy) lub elektroniczny
- układu wybierczego: tarcza numerowa lub klawiatura (tylko impulsowa)
Dzwonek elektroniczny był prostym układem analogowym na tranzystorze, transformatorku oraz wkładce słuchawkowej W-66, identycznej jak w mikrotelefonie, jednak zamontowanej w podstawie. Regulacja głośności realizowana plastikową przesłoną. Czerwona dioda LED sygnalizuje dzwonienie (Unitra CEMI CQYP-40, była też krótka seria z diodą z zieloną). Natomiast wersja z dzwonkiem mechanicznym nie posiadała diody. Sam dzwonek był zminiaturyzowany w porównaniu do typowego.
Klawiatura wybiercza występowała tylko impulsowa, z uwagi na to że istniejące w produkcji klawiatury tonowe do Tulipana były zbyt dużych rozmiarów. Układ wybierczy we wcześniejszej wersji znajdował się na klawiaturze (wersje 03A i 311A), a konstrukcja aparatów z klawiaturą była identyczna z tymi na tarczę (klawiatura KWI-03A była kompatybilna mechanicznie i elektrycznie z tarczą – 3 przewody). W ostatnich latach produkcji przeprojektowano płytę główną, na której znalazł się scalony układ wybierczy, a sama klawiatura pozbawiona została własnej elektroniki. Jednak ta wersja (324A) występowała tylko z dzwonkiem mechanicznym.
Typowy dźwięk dzwonka w elektronicznej wersji:
Modele: z powodu braku dostępnych katalogów RWT, określenie produkowanych modeli możliwe jest tylko na podstawie obserwacji. Czasem identycznie wyglądające telefony miały inne oznaczenie – wynikało to z nieznacznych zmian konstrukcyjnych.
| Bratek A | Tarcza, dzwonek elektroniczny [85][88] |
| Bratek 271A | Tarcza, dzwonek mechaniczny [94] |
| Bratek 176A | Tarcza, dzwonek mechaniczny [93] Chyba późniejsza produkcja |
| Bratek 03A | Klawiatura, dzwonek elektroniczny [90] Klawiatura KWI-03, płyta główna jak w Bratek/A |
| Bratek 311A | Klawiatura, dzwonek mechaniczny [92] Klawiatura KWI-275A (pamięć 10 numerów) podobnie Tulipan-275 i 310. Lata 90. |
| Bratek 324A | Klawiatura, dzwonek mechaniczny [92][93] Elektronika wybiercza na płycie głównej (SA9151B). Mikrofon dynamiczny CBE-75M lub WMz35. Lata 90. |
Kolory:
zielony, czerwony, kość słoniowa (najpopularniejsze) oraz biały, szary, pomarańczowy, musztardowo-żółty, beżowy
Ostatnie egzemplarze Bratków posiadały już nowocześniejszy mikrofon dynamiczny np. CBE-76 wraz z odpowiednią płytką wzmacniacza oraz głośniczek W-83. Nadawany dźwięk był znacznie wyraźniejszy a konstrukcja trwalsza (mikrofony węglowe z czasem ulegają degradacji). Zastosowanie mikrofonu dynamicznego było dość niecodzienne, większosć konstrukcji dalekowschodnich posiadało mikrofon elektretowy i wzmacniacz na tranzystorach FET.
Poniżej: mikrotelefon w popularnej wersji z mikrofonem węglowym (identyczny jak w Tulipanie) i z mikrofonem dynamicznym
Poniżej: wnętrze aparatu Bratek-A (dzwonek elektroniczny) oraz Bratek-324A (dzwonek mechaniczny, układ wybierczy impulsowy na płycie głównej):
Chociaż jak wspomniano aparat był w produkcji od ok. połowy lat 80., zgłoszenia patentowe dotyczące tego modelu następowały już w latach 1977-1979. Przedmiotem patentów były: regulator głośności dzwonka – plastikowa przesłona (111681), układ mocowania tarczy numerowej (132520), wreszcie najważniejsze – design całości obudowy w roku 1979 (122310) – widoczny na jednym ze zdjęć powyżej oraz, dopiero w roku 1986, klawiatura wybiercza (142257).
Pliki:
Schemat aparatu Bratek
Schemat aparatu Bratek 271
Schemat aparatu Bratek 324
Schemat klawiatury impulsowej KWI-03
